Vóór de Grote Oorlog van 1863 was Riba hier, 160 jaar geleden, in slavernij afgeschaft.
Het verhaal van slavernij is een verhaal van pijn, lijden en onrecht, maar ook een verhaal van moed, verzet, strijd voor wat juist is. Er is weerstand hier om eindelijk het ontmenselijkende systeem te vernietigen.
Gedurende de laatste 1,5 jaar, mijn vader had tientallen rampen in de Caribische en Europese delen van ons koninkrijk.
Mensen van leeftijd, maand, afstammelingen, mensen die op een unieke manier met deze geschiedenis te maken hebben. Maar wat ze allemaal gemeen hebben is dat deze vrede nog zo tastbaar is.
Het verleden heeft nog steeds een effect, het voelt nog steeds. Ik voel me verdrietig over wat vorige generaties hebben meegemaakt. Het gevoel van een gevoel van verschil, van minderwaardigheid of van als zodanig worden gezien. Het gevoel zich benadeeld te voelen, een tweederangsburger in het Koninkrijk.
Je hebt geen verantwoordelijkheid voor je rechten, en je hebt het al generaties gedaan.
Dus volgend jaar, zal het licht werpen op verborgen delen van onze geschiedenis. Zelfs je vuur dragen.
We organiseerden een ontmoeting waar we het konden doen, we hadden de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten en te bespreken.
Het gaat niet alleen om woorden. We gaan deze ruimtes creëren die het tastbare verleden verdringen, die ons naar hem toe brengen.
Ik hoop dat het Slavernij Herdenkingsjaar alle mensen in het koninkrijk dichter bij elkaar zal brengen.
Samen brengen we meer kennis, aandacht en respect.
1 comment
[…] Source link […]